Drie maanden voor vertrek kregen we een paar toetsen opgestuurd van de nieuwe school in Singapore. De school wilde voor toelating weten wat ons niveau in het Engels was. Ik vroeg mijn moeder of ze kon helpen, waarop ze helaas ‘nee’ antwoordde; want de test moest wel een reëel beeld geven van ons niveau in de Engelse taal! Dit was natuurlijk spannend, omdat alles in het Engels was en ik niet zeker was of ik het wel kon. Zou ik wel naar die school mogen?
Ook moesten we beslissen of en welke huisdieren we zouden meenemen. We hadden op dat moment twee degoes, een poes en een hond. Jammer genoeg konden ze niet allemaal mee. We zouden in Singapore namelijk veel kleiner gaan wonen dan in Nederland. De huizen zijn er heel duur en mijn ouders wilden graag in het centrum wonen. Het plan was om in een appartement te gaan wonen. Singapore staat namelijk helemaal vol met prachtige nieuwe appartementencomplexen. Het komt dus ook veel voor dat expats de switch maken van een huis naar een appartement.
Onze hond kon helaas als enige met ons mee: dat kon alleen niet met dezelfde vlucht als wij. Ze werd pas een week later per vliegtuig ‘opgestuurd’. Eenmaal aangekomen moest ze ook nog eens acht weken in quarantaine. Die acht weken leken wel een jaar!
Het inpakken begon al in mei: Met mijn moeder en mijn broer ging ik aan de slag.Met stickers konden we markeren, wat mee moest en wat achter kon blijven. Daarnaast kregen we ook allebei een grote grijze vuilniszak om te vullen met spullen die weg mochten. Ik ben iemand die waarde hecht aan zijn spullen, dus het kostte me wel wat moeite. Uiteindelijk liet ik mijn bed achter, daar was ik al uitgegroeid, en alle winterkleding, omdat het in Singapore elke dag ruim 30 (!) graden is.
Nadat alle stickers op de spullen waren geplakt, konden de verhuizers komen. De dozen werden ingepakt door het verhuisbedrijf en de zeecontainer werd langzaam gevuld. Het hele huis was binnen één dag leeg. Wij verbleven voor vertrek nog twee weken in een B&B. Ik kreeg hierdoor nog de tijd om op mijn gemak afscheid te nemen van mijn vrienden. Het vreemde, maar fijne, gevoel dat ik toen kreeg was net een vakantiegevoel. Het was als het ware een langzame ontworteling. Ik begon steeds meer naar Singapore uit te kijken!
![Emigrate naar Singapore]()
Twee weken later zaten we op het vliegtuig naar Singapore. Mijn eerste keer vliegen en meteen een 13 uur lange vlucht. We hadden last van turbulentie en ik dacht even dat ons avontuur vroegtijdig ten einde zou komen. Maar gelukkig kwamen we heelhuids in Singapore aan, om 7 uur ’s ochtends, lokale tijd. Toen we het vliegveld uitliepen, leek het alsof we door een klamme muur heen moesten stappen om buiten te komen; dat bleek het klimaat te zijn. Vermoeid kwamen we aan in een tijdelijk (gemeubileerd) appartement, met zwembad, waar we de eerste tijd zouden verblijven. We namen een frisse ochtendduik en toen sloeg de jetlag toe.
Na een dutje werd ik als eerste wakker. Ik besloot om even de tv-zenders te verkennen en kwam al snel Nickelodeon tegen. Toen zag ik dat Spongebob er even later op was. Ik was hartstikke blij en dacht: Het is toch niet zo heel anders hier. Maar even later sloeg die blijdschap om in een grote teleurstelling, toen ik erachter kwam dat het volledig andere stemmen waren! Bovendien was het helemaal in het Engels. Het was hierdoor een compleet andere show. Het was mijn eerste ervaring met een ‘cultuurschok’, en zeker niet de laatste. Het is wel grappig om te constateren, dat ik uiteindelijk zo aan die Engelse stemmen, van Spongebob en Patrick, gewend ben geraakt, dat de Nederlandse versie voor mij nú niet meer grappig is.
De container met al onze spullen was ondertussen op een schip geladen en onderweg naar Singapore. Die reis, per boot, zou in totaal 6 weken duren. Dus moesten we sowieso nog vier weken uit onze vakantietas leven. Gedurende die tijd, zouden we een appartement zoeken, naar onze nieuwe school gaan en wonen in ‘Great World City’. Dit appartementencomplex bood zogenaamde ‘serviced appartments’ aan. Dit houdt in dat de appartementen volledig zijn ingericht en voor korte termijn gehuurd kunnen worden. Er is een schoonmaakservice en alle keukengerij is inbegrepen. We konden dus ook zelf koken.
Het was onze eerste ervaring met het nieuwe leven in Singapore: Met een zwembad, en allerlei extra voorzieningen, was het echt comfortabel. Daarnaast was het complex gebouwd naast en boven een shopping mall, iets wat heel normaal is in Singapore. Er waren niet alleen supermarkten, maar ook allerlei kledingwinkels en een bioscoop, arcade, masseur, nagelsalon en meer! Het was echt een ongekende luxe.
Uiteindelijk verbleven we er twee maanden. Het was een prima plek om alles, zoals visa, leasen van een auto en het huren van een huis, op orde te krijgen. Uiteindelijk hebben we via een makelaar het appartement gevonden, waar we de volgende vier jaar hebben gewoond.
Mijn broer en ik gingen ondertussen al een maand naar school en ik heb dus niet veel van het uitladen van de container meegekregen. Ik kwam op een dag met de schoolbus op ons nieuwe adres aan en daar stond de container, langs de weg geparkeerd. De verhuizers hadden het huis helemaal volgezet met al onze eigen spullen en ik voelde me er dan ook al snel thuis. De tijd in het ‘serviced appartement’ was natuurlijk heel luxe, en gaf mijn ouders ruim de tijd om allerlei dingen uit te zoeken. Iets waarvoor je toch het beste ter plekke kunt zijn.
Toen mijn ouders uiteindelijk de beslissing namen om, na 4 jaar, terug te gaan naar Nederland, hebben ze er voor gezorgd dat we de laatste weken in Singapore weer in Great World City konden verblijven. Het markeerde dus het begin en eindpunt van onze tijd in Singapore.
Gedurende de vier jaar in Singapore heb ik natuurlijk nog een hele hoop meegemaakt! De volgende keer zal ik het hebben over de invloed van de emigratie naar Singapore op mijn sporten en opleiding.
![]()
Back
