Februari, 2008 – “We emigreren deze zomer naar Singapore!” Toen hij dit hoorde, gooide mijn broer (13 jaar) zijn laptop uit het raam. Onze eerste reactie op het nieuws was erg emotioneel. Bij mijn broer kwamen kwade gevoelens naar boven. Hij zei vervolgens tegen mij: “Jij wilt toch ook niet naar Singapore?” Waarop mijn antwoord natuurlijk ‘nee’ was, en ik dacht dat ik ook kwaad moest zijn. Maar ik was eigenlijk gewoon erg in de war en stelde mezelf vragen als; ‘waar is Singapore überhaupt?’ en ‘moet ik nu mijn vrienden gewoon achterlaten?’ De eerste reactie can een kind op groot nieuws zoals dit kan heftig zijn. Wat hielp mij om juist naar het verhuizen uit te kijken? Ik vertel het je hier.
Wat was er gebeurd? Mijn ouders waren een week op ‘ontdekkingsreis’ naar Singapore gegaan om zich te kunnen oriënteren op het gebied van leefomstandigheden en onderwijs. Ik zat in het laatste jaar van de basisschool en had net mijn Cito toets resultaten binnen. Het Stedelijk Gymnasium in Den Bosch was voor mij een optie en hetzelfde advies gold voor mijn beste vriend! Ik was er helemaal niet klaar voor om naar Singapore te emigreren. Mijn broer en ik dachten nog invloed te kunnen uit oefenen op de beslissing maar onze pogingen waren tevergeefs. De beslissing was al genomen. De impact ervan moest nog blijken, maar op dat moment was één ding zeker; onze wereld zou aan het eind van deze zomer helemaal op zijn kop staan.
In de maanden die hier op volgden werden er allerlei dingen in gang gezet om de verhuizing naar Singapore wat soepeler te laten verlopen. De eerste dagen na het nieuws kon ik het nog steeds niet aan mijn beste vriend vertellen, en ik kropte mijn emoties op. Na wat pushen van mijn moeder, kwam het hoge woord eruit toen we met zijn vieren (mijn beste vriend, zijn moeder, mijn moeder en ik) rond de tafel zaten. Zijn eerste – nog komische – reactie was ‘kan ik niet mee in de koffer?’, maar als snel werd duidelijk dat dit onze vriendschap erg zou beïnvloeden en we pinkten allebei een traantje weg. Na even, zei hij: “Ik ga nu meteen beginnen met sparen voor een vliegticket!”, een belofte die hij na kwam door een jaar later in Singapore op visite te komen! Het delen van het nieuws was voor mij de grootste opluchting ooit.
Een andere maatregel die mijn moeder nam, was om naar mijn lerares op school te stappen. In Singapore praat men op straat voornamelijk Engels en de Hollandse School in Singapore gaf alleen les tot groep acht. Dit betekende dus dat ik naar een internationale school zou gaan, waar alles in het Engels werd gedaan. Dus na overleg, kwamen we tot de conclusie, dat Engels leren van de hoogste prioriteit was. Om mijn Engels te verbeteren deed ik daarom dus wekelijks wat opdrachten op de computer. Dit hielp vooral met het uitbreiden van mijn woordenschat. Uiteindelijk leer je natuurlijk het snelste Engels als je het de hele dag moet spreken.
Als laatste voorbereiding op de verhuizing mocht ik op school een presentatie over Singapore doen. Dit hielp met het uitleggen aan de klas waar ik naar toe zou verhuizen. Het was ook erg handig voor mijn oriëntatie van waar Singapore nou eigenlijk was en wat voor stad het was. Ik wist natuurlijk net zo weinig als al mijn mede leerlingen over deze stad in Verweggistan. De presentatie duurde uiteindelijk 30 (!) minuten en was erg informatief. Tegelijkertijd was het natuurlijk ook erg leuk om de presentatie te maken met mijn vrienden.
Drie maanden voor vertrek kregen we een paar toetsen opgestuurd van de nieuwe school in Singapore. De school wilde voor toelating weten wat ons niveau in het Engels was. Ik vroeg mijn moeder of ze kon helpen, waarop ze helaas ‘nee’ antwoordde; want de test moest wel een reëel beeld geven van ons niveau in de Engelse taal! Dit was natuurlijk spannend, omdat alles in het Engels was en ik niet zeker was of ik het wel kon. Zou ik wel naar die school mogen?
Ook moesten we beslissen of en welke huisdieren we zouden meenemen. We hadden op dat moment twee degoes, een poes en een hond. Jammer genoeg konden ze niet allemaal mee. We zouden in Singapore namelijk veel kleiner gaan wonen dan in Nederland. De huizen zijn er heel duur en mijn ouders wilden graag in het centrum wonen. Het plan was om in een appartement te gaan wonen. Singapore staat namelijk helemaal vol met prachtige nieuwe appartementencomplexen. Het komt dus ook veel voor dat expats de switch maken van een huis naar een appartement.
Onze hond kon helaas als enige met ons mee: dat kon alleen niet met dezelfde vlucht als wij. Ze werd pas een week later per vliegtuig ‘opgestuurd’. Eenmaal aangekomen moest ze ook nog eens acht weken in quarantaine. Die acht weken leken wel een jaar!
Het inpakken begon al in mei: Met mijn moeder en mijn broer ging ik aan de slag. Met stickers konden we markeren, wat mee moest en wat achter kon blijven. Daarnaast kregen we ook allebei een grote grijze vuilniszak om te vullen met spullen die weg mochten. Ik ben iemand die waarde hecht aan zijn spullen, dus het kostte me wel wat moeite. Uiteindelijk liet ik mijn bed achter, daar was ik al uitgegroeid, en alle winterkleding, omdat het in Singapore elke dag ruim 30 (!) graden is.
Nadat alle stickers op de spullen waren geplakt, konden de verhuizers komen. De dozen werden ingepakt door het verhuisbedrijf en de zeecontainer werd langzaam gevuld. Het hele huis was binnen één dag leeg. Wij verbleven voor vertrek nog twee weken in een B&B. Ik kreeg hierdoor nog de tijd om op mijn gemak afscheid te nemen van mijn vrienden. Het vreemde, maar fijne, gevoel dat ik toen kreeg was net een vakantiegevoel. Het was als het ware een langzame ontworteling. Ik begon steeds meer naar Singapore uit te kijken!
Twee weken later zaten we op het vliegtuig naar Singapore. Mijn eerste keer vliegen en meteen een 13 uur lange vlucht. We hadden last van turbulentie en ik dacht even dat ons avontuur vroegtijdig ten einde zou komen. Maar gelukkig kwamen we heelhuids in Singapore aan, om 7 uur ’s ochtends, lokale tijd. Toen we het vliegveld uitliepen, leek het alsof we door een klamme muur heen moesten stappen om buiten te komen; dat bleek het klimaat te zijn. Vermoeid kwamen we aan in een tijdelijk (gemeubileerd) appartement, met zwembad, waar we de eerste tijd zouden verblijven. We namen een frisse ochtendduik en toen sloeg de jetlag toe.
Na een dutje werd ik als eerste wakker. Ik besloot om even de tv-zenders te verkennen en kwam al snel Nickelodeon tegen. Toen zag ik dat Spongebob er even later op was. Ik was hartstikke blij en dacht: Het is toch niet zo heel anders hier. Maar even later sloeg die blijdschap om in een grote teleurstelling, toen ik erachter kwam dat het volledig andere stemmen waren! Bovendien was het helemaal in het Engels. Het was hierdoor een compleet andere show. Het was mijn eerste ervaring met een ‘cultuurschok’, en zeker niet de laatste. Het is wel grappig om te constateren, dat ik uiteindelijk zo aan die Engelse stemmen, van Spongebob en Patrick, gewend ben geraakt, dat de Nederlandse versie voor mij nú niet meer grappig is.
De container met al onze spullen was ondertussen op een schip geladen en onderweg naar Singapore. Die reis, per boot, zou in totaal 6 weken duren. Dus moesten we sowieso nog vier weken uit onze vakantietas leven. Gedurende die tijd, zouden we een appartement zoeken, naar onze nieuwe school gaan en wonen in ‘Great World City’. Dit appartementencomplex bood zogenaamde ‘serviced appartments’ aan. Dit houdt in dat de appartementen volledig zijn ingericht en voor korte termijn gehuurd kunnen worden. Er is een schoonmaakservice en alle keukengerij is inbegrepen. We konden dus ook zelf koken.
Het was onze eerste ervaring met het nieuwe leven in Singapore: Met een zwembad, en allerlei extra voorzieningen, was het echt comfortabel. Daarnaast was het complex gebouwd naast en boven een shopping mall, iets wat heel normaal is in Singapore. Er waren niet alleen supermarkten, maar ook allerlei kledingwinkels en een bioscoop, arcade, masseur, nagelsalon en meer! Het was echt een ongekende luxe.
Uiteindelijk verbleven we er twee maanden. Het was een prima plek om alles, zoals visa, leasen van een auto en het huren van een huis, op orde te krijgen. Uiteindelijk hebben we via een makelaar het appartement gevonden, waar we de volgende vier jaar hebben gewoond.
Mijn broer en ik gingen ondertussen al een maand naar school en ik heb dus niet veel van het uitladen van de container meegekregen. Ik kwam op een dag met de schoolbus op ons nieuwe adres aan en daar stond de container, langs de weg geparkeerd. De verhuizers hadden het huis helemaal volgezet met al onze eigen spullen en ik voelde me er dan ook al snel thuis. De tijd in het ‘serviced appartement’ was natuurlijk heel luxe, en gaf mijn ouders ruim de tijd om allerlei dingen uit te zoeken. Iets waarvoor je toch het beste ter plekke kunt zijn.
Toen mijn ouders uiteindelijk de beslissing namen om, na 4 jaar, terug te gaan naar Nederland, hebben ze er voor gezorgd dat we de laatste weken in Singapore weer in Great World City konden verblijven. Het markeerde dus het begin en eindpunt van onze tijd in Singapore.
Gedurende de vier jaar in Singapore heb ik natuurlijk nog een hele hoop meegemaakt! De volgende keer zal ik het hebben over de invloed van de emigratie naar Singapore op mijn sporten en opleiding.
Inmiddels zit ik op de Universiteit in Rotterdam en is het ‘vertrek’ al weer 9 jaar geleden. Terugkijkend concludeer ik dat deze maatregelen erg goed waren voor mijn eigen voorbereiding op de reis. Mijn ouders hebben de begeleiding aangepast aan wat ik nodig had. Dit hielp enorm met het accepteren van de beslissing om te verhuizen. De moeite die zij er in staken om ook op school dingen voor mij te organiseren was uiteindelijk doorslaggevend voor het versoepelen van het gehele proces. Ik ben er dus van overtuigd dat dit ook geholpen heeft bij mijn integratie in Singapore!