Ruoling is op vroege leeftijd geadopteerd en heeft toen haar verdere leven in Noord Brabant doorgebracht. Ze komt uit een multicultureel gezin, haar ouders zijn Nederlands en haar broers en zus zijn geadopteerd uit Sri Lanka. Al van jongs af aan deed zij samen met haar ouders vrijwilligers werk in Sri Lanka, hierdoor werd zij erg bewust van andere culturen en hoe met ze om te gaan. Omdat zij al eerder in Thailand was geweest en dat goed was bevallen besloot zij het avontuur weer aan te gaan en voor 5 maanden in Thailand te werken. Wij stelden haar een aantal vragen over hoe het leven in Thailand voor een Nederlandse expat is.
De taal was een ontzettend groot probleem. Ik ken geen Thais en de lokale collega’s kende amper Engels. De omgeving waar ik woonde, Nonthaburi een provincie grenzend aan Bangkok, was niet aantrekkelijk voor toeristen. Er woonden ook alleen lokalen en af en toe zag je een westerling. Communiceren met de lokale bevolking ging dan ook heel moeilijk, ik gebruikte google translate op mijn telefoon om iets duidelijk te krijgen. Een bijkomend probleem voor mij persoonlijk was mijn uiterlijk, mensen dachten vaak dat ik Thais was en daardoor werd ik vaak aangesproken in het Thais. Veel miscommunicatie daardoor.
Ook met taxi’s was dit soms moeilijk, ik had mijn thuis en werk adres in het Thais op een kaartje gekregen van mijn supervisor maar het probleem daarmee was dat sommige mensen niet konden lezen. Ook op werk was dit een dingetje, in het bedrijf werken een aantal Europeanen waaronder Nederlanders. De Thaise collega’s vonden het raar of gek dat ik er Aziatisch uit zie maar wel met de Nederlanders kon praten.
Persoonlijk denk ik dat het er heel erg aan ligt waar je naar toe verhuist in Thailand en wat je daar gaat doen. Bijvoorbeeld, geloof staat daar hoger in het vaandel dan hier vaak. Dat betekent veel respect tonen voor Boeddha, bij tempels en heiligdommen. Ook is respect hebben voor de Koninklijke familie heel belangrijk. Het zit hem in kleine dingen, Thailand hanteert een zogeheten high context culture en dat is als buitenstaander uit een direct en duidelijk Nederland niet altijd makkelijk te begrijpen.
Ik heb hier niet veel ervaring mee omdat ik een woning kreeg aangeboden voordat ik naar Thailand ging. Wel zijn er speciale Facebook groepen die woonplekken te huur/koop aanbieden. Let wel goed op het contract en de kleine lettertjes want daar is veel gedoe mee. Veel expats klagen over het feit dat zij hun borg niet terugkrijgen. Persoonlijk heb ik mijzelf nooit echt onveilig gevoeld in mijn buurt/appartement omdat de meeste complexen (zoals die van mij) camera’s, bewakers en pasjes/vingerscans hebben.
Ik vroeg vaak aan mijn Thaise collega’s wat zij hadden gedaan in het weekend zodat ik de conversatie op gang kon houden. In principe verschilt dit niet zoveel van de gemiddelde Nederlander. Met familie en of vrienden op stap, weekendjes weg of uit eten. Naar de bioscoop gaan, winkelen of samen sporten hetzelfde wat ik met mijn vriendinnen zou doen. Een verschil is wel dat in Thailand de omgeving een grote rol speelt in hoe en waar, een weekendje weg kan ook betekenen naar een eiland afreizen om daar te relaxen. Familie speelt een grote rol en daar wordt ook veel aandacht aan besteed.
Ik had vrij veel moeite om een sociaal leven er op na te houden aangezien ik doordeweeks moeilijk of gewoon niet naar de stad kon komen. Ik werkte van Maandag tot Vrijdag van 08.30 tot 18.00 rond die tijden staat er altijd een enorme file en ik had geen goede verbinding met het openbaar vervoer. Geen enkele taxi die me meenam naar de stad. Daardoor kon ik alleen in het weekend met mensen afspreken. Via expat Facebook groepen heb ik een aantal mensen leren kennen waar ik het goed mee kon vinden. Daarmee sprak ik in het weekend af om naar een expat feestje te gaan, samen te eten of shoppen in de enorme winkelcentra.
In principe had ik geen problemen met verhuizen, ik had mijn spullen ingepakt en ik kon zo in een kant en klaar appartement. Het enige nadeel was dat er geen kook optie was. Dit is later wel opgelost met een elektrisch kookplaatje maar dit is heel normaal in Thailand aangezien uit eten gaan goedkoper is dan zelf koken. Aangezien ik geen fan was van het Thaise eten kon ik gelukkig wel uit de voeten met het kookplaatje en de vele westerse (dure) producten.
De grootste cultuurschok was de omgang van de Thaise collega’s. Ze noemen het ‘het land van de glimlach’ maar de Thaise mensen hebben ontzettend snel hun vooroordeel klaar en zijn heel goed in roddelen. Misschien hielp het ook niet dat ik bij een bedrijf werkte waar veel vrouwen in dienst waren maar de schoonmaakster wist altijd als eerste wat er aan de hand was. Na veel interviews en diepgaand onderzoek naar de onderliggende redenen van het gedrag van mijn Thaise collega’s kwam ik op dingen die bij mij wel veel verbazing wekte.
Door de high context culture zullen de Thai niet zeggen wat zij echt vinden. Ze praten liever met anderen mee om zichzelf daarachter te kunnen verschuilen. Het houden van een Jai-Yen (cool heart) is erg belangrijk dit betekent letterlijk je koel houden en dus geen emoties laten zien. Ik ben een persoon die veel met gezichtsuitdrukkingen speelt en zich niet bezig houdt met hoe hard ik een kopje neerzet of hoe vaak ik die dag zucht. Zoals al eerder genoemd was mijn uiterlijk niet iets wat meehielp met de situatie, zij vonden dat ik maar moest weten hoe ik me moest gedragen binnen de Thaise cultuur en werd dus stiekem veroordeelt op iets oneerlijks.
Leuke momenten waren het reizen in Thailand zelf. Ik ben een paar dagen er tussenuit geweest om nog even te genieten. Kajakken in de mangrove en van het ene witte zandstrand naar het andere te reizen was ontzettend mooi en gaaf. Andere reizigers ontmoeten en je verhalen uitwisselen.