Annemieke heeft een half jaar in Zuid-Afrika gewoond, omdat ze heeft gewerkt bij Safaris op Maat, een Nederlands bedrijf in Zuid-Afrika. Hieronder kun je lezen over haar ervaringen en hoe zij het leven in Zuid-Afrika heeft ervaren.
Het is alweer drie jaar geleden dat ik een halfjaar in Zuid-Afrika heb gezeten, maar de herinnering zal altijd vers in mijn geheugen blijven. Tijdens het tweede jaar van mijn studie Toerisme heb ik hier gezeten voor een halfjaarstage bij het bedrijf Safari’s op Maat. Dit is een bedrijf wat safarireizen aan de Elephant Coast en iSimangaliso Wetland Park samenstelt en aanbiedt. Mijn dagelijkse bezigheden waren dan ook safarireizen samenstellen en af en toe mocht ik zelfs mee op safari.
Ik verliet Nederland in februari toen het hartje winter was, maar in Zuid-Afrika was het toen juist midden-zomer. Je kunt je vast wel voorstellen dat dit op z’n zachtst gezegd een enorme omschakeling was. De dikke winterjas en trui die ik nog aan had op Schiphol, waren volledig overbodig geworden. De warmte was heel erg wennen voor mij op het begin. Het was zo’n 30 graden in Zuid-Afrika en best wel vochtig.
Ik heb dat half jaar in Sint Lucia, een klein dorpje aan de oostkust van Zuid-Afrika, gewoond. Een hele ervaring op zich, want het dorpje grensde aan een natuurreservaat. Dit betekende dat je ’s avonds gerust een nijlpaard tegen kon komen in het dorpje. Die liepen daar ’s avonds gewoon rond. Dat was wel een beetje oppassen geblazen, want nijlpaarden kunnen nog best gevaarlijk zijn. Een klein dorpje in Zuid-Afrika betekent ook dat je overal ver weg van zit. Ik was echt aangewezen op dit dorpje met z’n beperkt aantal voorzieningen en cafeetjes.
Wat onvoorstelbaar is in Nederland, gebeurde in Zuid-Afrika vaak: stroomuitval. Het gebeurde met enige regelmaat dat je een dag of een paar uur zonder stroom zat in Zuid-Afrika. Zo kon het licht soms zomaar uitvallen of er was een tijdje geen warm water. Soms werd het van te voren aangegeven door de overheid. Het gebeurde ook vaak genoeg dat er een hele dag geen internet was. Natuurlijk niet zo handig voor bedrijven, maar mensen in Zuid-Afrika zijn er op ingesteld. Bij het bedrijf waar ik werkte, gebeurde dit dan ook wel eens. Dan kon het zomaar gebeuren dat je een day off had. Handig is anders, maar de mensen in Zuid-Afrika zijn er aan gewend en niemand ervaart dit dan echt als een groot probleem.
Wel ben je in Zuid-Afrika vrij afhankelijk van elektriciteit en stroom, omdat het ’s avonds al heel vroeg donker is. Het is altijd om zes uur ‘s avonds al donker, ongeacht of het zomer of winter is. Dit betekent dat mensen in Zuid-Afrika een ander leefritme hebben. Meestal gaan ze ’s avonds al vroeg naar bed en ’s ochtends komen ze er juist heel vroeg uit. Het is daar namelijk ook al weer heel vroeg licht, zo rond 5 uur al.
Mensen in Zuid-Afrika zijn heel makkelijk en schieten minder snel in de stress dan in Nederland. Zuid-Afrikanen zijn heel aardige mensen! Eigenlijk lijken ze heel veel op ons als Nederlanders. Ook niet gek als je bedenkt dat heel veel van de Zuid-Afrikanen Nederlandse roots hebben. De meeste mensen praten Engels met elkaar en onderling wordt er ook veel Zuid-Afrikaans gesproken. Dit is redelijk goed te volgen. Praten kon ik het niet, maar ik kon altijd elk gesprek volgen. Andersom gold dat weer niet: wanneer ik Nederlands probeerde te spreken, werd ik niet begrepen. Dat komt omdat in Zuid-Afrika de taal als het ware stilstaat en in Nederland is die veel meer ontwikkeld. Daarnaast hebben ze hebben in Zuid-Afrika veel leuke, pure woorden, zoals loerpypie (verrekijker) of skootrekenaar (laptop) of hysbak (lift).
Zuid-Afrikanen zijn over het algemeen ingesteld op wat minder luxe en comfort, hoewel de levensstandaard in Zuid-Afrika ook heel hoog is hoor. Maar de mensen kunnen over het algemeen wat beter omgaan met problemen als bijvoorbeeld stroomuitval en droogte. Daarnaast is het leven in Zuid-Afrika gewoon heel relaxed eigenlijk. Men leeft meer buiten dan binnen, niet gek als het zulk lekker weer is. ’s Avonds wordt er heel vaak gebarbecued. Die keren zijn niet meer op een hand te tellen dat ik gebarbecued heb in Zuid-Afrika. De mensen houden in Zuid-Afrika heel erg van vlees.
Het leven is erg goedkoop in Zuid-Afrika. Eten is er lang niet zo duur als in Nederland en ook huur van je huis is veel goedkoper. Wel moet ik zeggen dat het aanbod van het eten ook lang niet zo uitgebreid was als in Nederland. Ik vond het soms echt lastig om gevarieerd te kunnen eten. Ook hadden ze er erg weinig groenten en fruit, waardoor gezond leven een grote opgave was. Ik heb me daar echt over verbaasd, ook wanneer ik mee at met maaltijden van Zuid-Afrikanen. Mensen probeerden groenten en fruit zoveel mogelijk te vermijden. Het enige wat voor hen telt is een goed stuk vlees.
Ik moet zeggen dat ik van de apartheid in Zuid-Afrika niet zo heel veel heb meegekregen. Ik heb er natuurlijk wel veel over gehoord door Zuid-Afrikanen zelf. Maar aangezien ik in een klein dorpje zat, waren er geen gated communities zoals je die bijvoorbeeld in grote steden als Johannesburg of Kaapstad ziet. Ik ben trouwens ook nog in Kaapstad geweest, echt heel wat anders dan het kleine schattige dorpje Sint Lucia.
Het fijne aan Zuid-Afrika vind ik wel het leven in de natuur. De natuur is er adembenemend mooi. Savannes, steppen en bergen met mooie watervallen en meren. En strand, ik kon elke dag wel even gaan zwemmen. Vaak deed ik dat voor werktijd eventjes. Het kon daar wel gevaarlijk zijn, want er zaten haaien, maar gelukkig heb ik er nooit een gezien. En daarnaast is het natuurlijk geweldig om op safari te gaan. Santa Lucia grensde aan een reservaat en je kon hier de schatten van de Zuid-Afrikaanse natuur vinden. Ook heb ik hier in Zuid-Afrika het meest spannende moment van mijn hele leven beleefd: ik heb gebungeejumpt van de hoogste bungeejump van de hele wereld. Dat was 218 meter van de Bloukrans Brug. Het was ontzettend gaaf, maar ik geloof niet dat ik het nu nog had gedurfd.
Mijn tijd in Zuid-Afrika zal ik nooit vergeten. Ik heb het als geweldig ervaren om voor een half jaar in Zuid-Afrika te wonen en te werken. Ik zou het iedereen aan kunnen raden en ik heb zelf zeker de intentie om nog eens terug te gaan naar Zuid-Afrika. Je kunt wel zeggen dat ik er een beetje mijn hart aan verloren heb.